YAŞAMAQ YANMAQDIR, YANASAN GƏRƏK
HƏYATIN MƏNASI YALNIZ BUNDADIR.
ŞAM ƏGƏR YANMIRSA YAŞAMIR DEMƏK
ONUN DA HƏYATI YANMAĞINDADITR.

MƏN OLMUŞDUM, MƏN OLDUM, MƏN OLACAM

Yoxsan...Təkəm indi. Əvvəllər sənsizliyimi, tənhalığımi boynuma almaq istəmirdim. İndi isə bu mümkün deyil. Bu tənhalıq, bu sənsizlik özü gəldi kəsdi yolumu. Getdiyin uzun uzadı yollara boylanıb gözüm, gözünün içinə baxan isə ayrıdı. Könül evinin qapisini mən döydüm, üzünə qapı açan isə ayrıdı. Həsrətindən saralıb-soldum, ətrini duyduğun çiçək isə ayrıdı. Məni xoşbəxt edəcəyinə inandım, xoşbəxt etdiyin isə ayrıdı. Bütün ömrümü sənə verməkdən çəkinmədim... İlahi, axı, bunlar nəyə lazım idi? Əgər sən mənim olmayacaqdınsa...

Həsrətinə ocaq kimi qalanan mən olmuşam. Heç kimin səni sevmədiyi qədər sevən mən oldum.
...... Sənə ömrü boyu səcdə edən mən olacağam, amma səndən xəbərsiz...
Mən olmuşdum, mən oldum, mən olacam...

GÜNAHKAR YALNIZ ÖZÜMƏM...
.... Qismətsiz sevdam, uğursuz məhəbbətim, qəmli taleyim mənim.Kimi günahkar sayim bu qəmli taleyimdə, uğursuz məhəbbətimdə? Sənimi?.. Taleyimimi?.. Qismətimimi?..Yoxsa, yoxsa sevgiyə, məhəbbətə biganə yanaşan valideynlərimi?.. Yox, yox! Özüməm günahkar...
Heç kəsi qınamağa haqqım yoxdur mənim.

SƏN OL...

Sən ol mənim ən müqəddəs günahım. Təki sənə inanım. Həyatı sevə bilim. Budur taleyimdən istəyim. Sən ol mənim acı həsrətim. Bilim sən mənimsən,yaşamağa ümidimsən. Xoşbəxt ümidləri gözündə qoymaram. Görüşünə günlərimi sayaram,ayrılığa od qoyaram. Demə ki, inanmıram.

Sən ol mənim əlçatmaz bir arzum. Sənə çatmaq üçün yoxdur heç nədən qorxum. Təki sevgimə inan,gözlərində sevgimə sevinc tapım. Sənin üçün yaşayım. Sən ol mənim nağılım, yol göstərən ağılım. Xəyalına, sevginə dua edim. Sevgini qoruyuram özgə gözdən, bəladan. Təki bilim yolumu gözləyirsən. Aydınlıq üçün yoluma su səpirsən. Ömrümə açılan ilk səhərimsən... Sən niyə özgəsən? Sən ol mənim taleyim...
sən ol... sən ol...