Hüzn
ulduzları parlayır bu gün göy üzündə.Bu gecə yenə için-için yanıram.
Oturub səni düşünüb ağlayıram.Səni, gedişini, sevməyini, hər
şeyini.Unutmur səni bu yaralı qəlbim.Etdiklərini xatırlayıb peşman
olur.Səni düşünürəm bu gecə, qaranlıq göy üzündə parlayan ulduzları
seyr edirəm.Onları sənə benzədirəm.Qaralmış qəlbimin kənarında yanan
məşəl kimi.Səni düşünürəm bu gecə, məni sevdiyini, mənə necə baxdığını,
mənə necə güldüyünü, əllərimi necə tutduğunu, əllərini necə
tutduğumu.Yüksələn bir atəş kimi sevgimizin necə çoxaldığını və bir gün
anidən buraxıb getdiyini, son vidanı xatırlayıram. Gözlərimə
ağlarcasına baxdığını, gözlərini qəlbimə basdırdığımı xatırlayıram. Bir
daha çıxmasın deyə.Onsuzda çıxa bilmədilər qəlbimdən gözlərin.Ölülər
dirilirlər ki, basdırılanlar çıxsın getsin? Getdin son bir vida ilə
gözü yaşlı, əlimdə sərin, arxandan dəqiqələrcə baxdım ağlamaqlı,
sıxıldım, üzüldüm, pərişan oldum, ama ağlamadım.Ağlaya bilmədim əngəl
oldu qürurum, əngəl oldu sevgim.Uzaqlara getdin, bəlkə bir daha əsla
dönməmək üzrə gözlədim səni dəlilər kimi, hələ də gözləyirəm... Daim
səni xəyal edib, daim səni düşündüm.Səsini eşitdikcə yaşar, eşitmədikcə
ölürdüm.Axtardın məni aylarca, bir sevgi uğrunda.Heyf ki, tərk edildin,
bir səhv uğrunda, üzüldün, ağladın, bağışladın, ama həmişə də sevdin,
məni sevdin.Gülüm məni, qəlbi qırıq vəfasızı.Yenə tərk edildin, yenə
unuduldun, sevdanla baş-başa buraxıldın, yenə qırıldın, yenə ağladın,
ama bu səfər bağışlamadın.Sevdiyini ən sevincli günündə öldürdün və
arxana baxmadan getdin.Məni mənle baş-başa buraxdın.Yıxıldım, üzüldüm
səndən ayrılanda.Qaldım çarəsiz, sevgisiz və bir də sənsiz... Onsuzda
həmişə sənsiz idim, ama indiki kimi deyil.Dağılmış bir qəlbə sahib
oldunmu sən heç? Parça-parça edilmiş, sökük və viranə, bir o qədərdə
vəfasız.Əvvəllər üzüldüm, ama heç vaxt ağlamadım, gəldi keçdi deyib,
səni də gözlərin kimi qəlbimə basdırdım.Unutdum dedim, unudacağam
dedim, unuda bilmədim, unutmaram dedim.Əvvəl gözlərin sonra sən çıxdın
qəlbimdən.Bir vicdan əzabı başladı ölü üreyimdə, qəlbimdə heç bir şey
qalmadı səndən başqa.Xatirələrin, gözlərin və sözlərin.Şerlərini
gətirdilər mənə, məni öldürən şerlərini.Vəfasız dediyini eşitdim,
yıxıldım, səni düşündüm gecələrcə, daim tək başıma.Şerlərin öldürdü,
həsrətin yandırdı ürəyimi üzüldüm, qırıldım, yıxıldım və en sonunda
ağladım. 3 nəfərlə ağladıq sənə.Mən, qəlbim və gözlərim.Sənin üçün
yandım, səni sevdim, səni xatırladım hər yerdə. Günlərcə bir gün səsini
eşitmək ümidiylə telefon zəngini gözlədim.Telefon çalmayıb həsrət
qalınca ağladım-ağladım.Sənə etdiklərimi ancaq o zaman anladım.Eşitdim
ki, qəlbini verməmisən heç kimə, içində məni görərlər deyə, mən də heç
kəsə vermədim içində səni görərlər deyə.Göy üzü ulduzlarla doluydu mən
həmişə səni düşünərkən hüzn ulduzları qoydum adını.Səni xatırladırlar
deyə.Eyni onlar kimi səndə məndən cox uzaqlardaydın.Həmişə göz
qırpardın uzaqdan səssizcə.Mənsə daim səni gözlədim, qırıq qəlbim,
yaşlı gözlərimlə.Bəzən xəyala gedirəm, səni düşünürəm, ağlayıram, səni
və sevgini axtarıram qəlbimdə.Düşmür adın heç dilimdən.Gülüm öləcəyəm
bir gün mən sənin sevgindən, sənin dərdindən.Bir gün görəcəm səni
bəlkə.Sən məni unutmuş, mənim olmayan səni.Elə o an sevgimin göz yaşını
xatırlayacağam və yenə bir kənarda oturub ağlayacağam.And içdim sənin
üstündən başqasını sevməyim deyə.Və hər zaman, hər yerdə
tekrarlayıram.Səni unutmaq üçün öldürsələr belə, qarşılıq olaraq
dünyanı versələr belə, darağacı qurub edam etsələr belə səndən
başqasını əsla sevməyəcəyəm...
